Оралхан Бокей. Мезгіл ауендері

өйткені мен уақыт деген жалмауыз кемпірдің құлымын; тәңірім-ау, осыншалық сай-сүйегіңді сырқыратқан сырқат, жалт-жұлт жастығымды, ертеңге ғашық іңкәр сезімім мен мәңгі сөнбейтін жан жолдас сенімімді мерт еткен еді ғой; кірпігім қыбырлап жатыр демесе — өлгенмін;

аған бақыттың да, базардың да құны бес тиын; мені еш нәрсе қызықтыра алмайды енді; маған бірде бар, бірде жоқ сусыған махаббаттың, не болмаса шаттыққа толы секілді, бірақ адамдар