110 nəsnə. Hərəsindən bir az

iynəyə oturan narkomanlar kimi qafiyəyə oturan şairlər də var

sevgi o zaman əsl olur ki, sevən sevdiyi uğurunda itkilərə, hətta ölümə gedir

«Dişlər dildən bərkdirlər, ancaq tez sınıb çürüyürlər, çünki yumşaq və zəif olanlar yaşamın tumudur, bərk və güclü olanlarsa ölümə yoldaşdır».

Tusi belə anlatmışdı: maddi dəyərlər işləndikcə azalır, mənəvi dəyərlər isə işləndikcə çoxalır

Gəncləri pisləmək hər dönəmdə dəbdə olub.

«Qalanı atamdan-anamdan da, hətta puldan da çox sevirəm» söyləyən Salvador Dalinin paradoksuna bənzəyirdi.

Onu da deyim ki, ruscaya keçmiş «башибузуки» («başıpozuqlar») sözü də türkün impulsiv qəhrəmanlığının linqvistik törəməsidir.

Dişlər dildən bərkdirlər, ancaq tez sınıb çürüyürlər, çünki yumşaq və zəif olanlar yaşamın tumudur, bərk və güclü olanlarsa ölümə yoldaşdır».

Bu paradoks belə idi: sən bilməlisən ki, masa nədir, necədir və ondan sonra masa düzəldə bilərsən. Bəs, sən əgər «yaxşılıq» («xeyirxahlıq») nə olduğunu bilmirsənsə, necə əxlaqlı davrana bilərsən, «gözəllik» anlayışını bilmirsənsə, necə sənətdə gözəl nəsnələr yapa bilərsən?

Gəncliyimdə V.F.Yeqorov soyadında yazarın slavyanofillərdən və mədəniyyətin semiotikasından yazanda söylədiyi bir düşüncədən bərk təsirlənmişdim: ikiüzlülük (riya) mədəniyyətin şərtlərindəndir. Doğrudan da sənin qanın qaradır, ancaq adamla rastlaşanda ikiüzlülük yapıb gülümsəmə ilə salamlayırsan.