Elke tijd en elke cultuur heeft er zijn eigen namen voor: voor momenten waarop we op ons best zijn, momenten van vervuld verlangen, van toewijding, van liefde en helderheid van geest.
Kortom, momenten van levensgeluk, waarop de wereld om ons heen zich lijkt te openen. Of moeten we zeggen: waarop wij ons volledig openen, voorbij hoop en vrees, voor wat zich in het veld van onze ervaring voordoet.
Waardoor komt het dat we het contact met dit open veld van levensgeluk zo gemakkelijk verliezen? Door angst dat het lijden dat we om ons heen zien ook óns zal treffen. Die angst doet ons reageren met afweer. Maar als we leren met compassie op lijden te reageren, dan opent dit veld zich weer: compassie en levensgeluk staan niet los van elkaar.
