Vadideki Zambak (Can Yayınları)

Düşünce isteme bağlı değildir,” dedi bana, “ama işkenceler ortasında da sürdürülebilir.”

Yazınızın bir büyüsü vardı, mektuplarınıza bir portreyi seyreder gibi bakıyordum.

Sizi sevdiğim ölçüde de sevildiğimi, düşüncenizin değil, yaradılışın ihanetine uğradığımı iyice öğrendiğim zaman, yaşamak istedim... ama iş işten geçmişti artık.

Bir yaşam yalnız eylemden ve devinimden oluştuğu zaman, her şey çabucak söyleniverir; ama ruhun daha yüksek bölgelerinde geçmişse, öyküsü uzadıkça uzar.

Kim bilir kaç ailenin kendi Henriette’i vardır!

çoğu zaman anneler de çocuklarının kendilerini tanıdığından fazla tanımazlar çocuklarını; eşler, sevgililer, kardeşler için de böyledir!

Acılı, hasta ruhların yanında, seçkin kadınların oynayacakları yüce bir rol vardır, yaraları saran rahibenin, çocuğu bağışlayan annenin rolü.

Acı çeken sanatçılar, büyük ozanlar değildir yalnız: Ülkeleri için, ulusların geleceği için yaşayan insanlar, tutkularının, düşüncelerinin çevresini genişletir, çoğu zaman dayanılmaz bir yalnızlık yaratırlar kendilerine. Yanı başlarında arı ve bağlı bir aşkın varlığını duymak gereksinimindedirler. İnanın ki, bu aşkın büyüklüğünü, değerini anlarlar. Yarın, sizi sevmekle yanılıp yanılmadığımı öğreneceğim.

mezarın öte yanında da, beri yanında da rakip istemiyorum.

Düşüncesizce bir ricada bulundum sizden; ben kadın rolümde, Havva’nın kızı rolümdeydim; sizin rolünüz yanıtınızın erişeceği noktayı hesaplamaktan başka bir şey değildi.