bookmate game
Osamu Dazai

El ocaso

Giv mig besked når bogen er tilgængelig
Denne bog er ikke tilgængelig i streaming pt. men du kan uploade din egen epub- eller fb2-fil og læse den sammen med dine andre bøger på Bookmate. Hvordan overfører jeg en bog?
  • Nicolehar citeretfor 4 år siden
    —Bebo para matarme, porque la vida me resulta triste a más no poder. La melancolía, la soledad, la ausencia de paz de espíritu… No son cosas intranscendentes; todo es doloroso para mí. ¿Cómo concebir la felicidad individual cuando se oyen lamentos por las cuatro paredes? Cuando uno comprende que la felicidad y la gloria no se pueden obtener en vida, ¿cómo me voy a sentir? El trabajo duro solo sirve para alimentar a nuestra bestia. Somos demasiados los miserables. ¿Qué, eso también le parece una pedantería?
  • Nicolehar citeretfor 4 år siden
    Hay algo a lo que no logro resignarme. No me importa si parece deplorable, pero yo, como sobreviviente, tengo que luchar para conseguir lo que quiero en el mundo. Ahora que estaba claro que mamá pronto dejaría este mundo, mi romanticismo y sentimentalismo estaban desapareciendo, y me daba la impresión de estar transformándome en un ser astuto.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    ¿Qué es la autoestima? ¿Qué es? Las personas —mejor dicho, los hombres— no pueden vivir si no piensan «tengo talento» o «tengo tales cualidades». No me gusta la gente ni a la gente le gusto yo. Es una rivalidad intelectual.

    La solemnidad es igual a sentirse un idiota. De todas formas, para seguir viviendo hay que engañar.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    —¡Mamá! Regáñame, por favor.

    —¿Cómo?

    —Di que soy un cobarde.

    —¿Ah, sí? Un cobarde… ¿Por qué no lo dejas estar?

    Mamá tiene una bondad infinita. Cuando pienso en ella, me dan ganas de llorar. Debo morir para pedirle perdón. Perdóname, por favor. Solo por esta vez, perdóname.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    Me gustaría estar con gente que no exija ser respetada. Pero esa buena gente no quiere relacionarse con alguien como yo.

    Cuando simulé ser un niño precoz, la gente comenzó a chismorrear que era un niño precoz. Cuando aparenté ser perezoso, la gente se dedicó a comentar que era un perezoso. Cuando fingí que no podía escribir una novela, la gente dijo que no servía para escribir. Cuando me hice el mentiroso, la gente me tachó de mentiroso. Cuando me comporté como un rico, anduvieron diciendo que era rico. Cuando mostré indiferencia, comentaron que vaya tipo tan indiferente. Cuando se me escapó un gemido de dolor auténtico, la gente dijo que estaba simulando. Parece que hay un malentendido.

    En fin, ¿será que no me queda otra salida que el suicidio? Pese a todo este sufrimiento, con solo pensar que terminaría matándome no pude evitar echarme a llorar a gritos.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    Mamá no obligó a una niña como yo a hacer algo que no quisiera. Siempre me dejaba hacer mi voluntad. Había tardado veinte años en comprender esta belleza, pero mamá, sin darme explicación ninguna sobre los colores, había esperado con paciencia. Mientras pensaba emocionada en la buena madre que tenía, me cruzó el pecho una nube de miedo y preocupación al pensar que moriría debilitada por los disgustos que le habíamos dado Naoji y yo. Me invadieron siniestras premoniciones y una inquietud insoportable ante el futuro.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    Es una sensación de desamparo tal que parece imposible continuar viviendo. Esta inquietud me golpea dolorosamente el pecho y, como las nubes blancas que avanzan con rapidez en el cielo después de un aguacero, me aprieta con fuerza el corazón, para liberarlo después, lo que me detiene el pulso, me enrarece la respiración, me oscurece y enturbia la vista; me da la impresión de que toda la fuerza del cuerpo se me escapa por la punta de los dedos y no puedo continuar haciendo punto.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    según el valiente testimonio del doctor Fausto. El saber es el otro nombre de la vanidad. Es el esfuerzo de los seres humanos para dejar de ser humanos.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    El año pasado no aconteció nada,

    este año tampoco.

    Ni dos años atrás.
  • Nicolehar citeretfor 5 år siden
    no puedo evitar la sensación de que sobre esta tranquilidad se cierne una sombra oscura de mal agüero. Ella hace gala de estar contenta, pero se debilita a ojos vistas, y la víbora que se aloja en mi pecho engorda a costa de ella, a pesar de que yo haga lo posible por evitarlo. Ojalá solo se trate de una sugestión causada por la época del año; pero, últimamente, esta vida se me está haciendo insoportable.
fb2epub
Træk og slip dine filer (ikke mere end 5 ad gangen)