Zülfü Livaneli

Bu memlekette, Kürt sorunundan yoksulluğa, hemen her meselede bir görmezden gelme, yok sayma alışkanlığı vardı. Bir muhalif kişi bunlardan söz ederse, sanki sorunları o yaratmış gibi ona öfke duyulurdu. Farklı düşünmek, çok zaman düşman kabul edilmenin nedeni olurdu.

lırdı ki pençe yapılmaktan altı kalınlaşmış ve topuklarını dürten çivilerin çıktığı eski pabuçlarını sıranın altına saklamak için akla karayı seçerdi. Belki de bu yüzden, para kazandığı zaman dolabını bir sürü pabuçla doldurmuştu. Beğenmediği pahalı olan pabuçları, beğendiği ucuz pabuca tercih ederdi ama bu geziye çıkarken koleksiyonundaki timsah derisi Fratelli Rosetti’lere, klasik Church’lere, zarif Salvatore Ferragamo’lara dönüp bakmamış ve eline geçen bir lastik pabucu geçirivermişti ayağına; aynen spor pantolonu, sırtındaki fanilası ve mavi beyaz çizgili kazağı gibi.

Hayattan öğrendiğim bir şey var. Her yerde kötülük çok kuvvetli ve zor yeniliyor. İyilik daha zayıf kalıyor.”

Bu dünya­da her şey karşılıklıdır. İnsanlar Tanrı önünde eşittir ama ha­yattan zekâları, becerileri, azimleri ve kazanma hırslarına uy­gun olarak pay alırlar. Bu yüzden mutlak eşitlik yoktur.

“Bu adam fena halde korkuyor, işte neden kötü olduğu­nun açıklaması bu: İçindeki büyük korku! İşlediği cinayet­ler ömür boyu izleyecek onu, üzerine bir lanet gibi çökecek. Kurtulmak için geldiği bu uzak adada bile.”

“Zaten bir yerde kötü­lük varsa, oradaki herkes biraz suçludur”

Demek ki korku insanoğluna her şeyi yaptırabiliyordu.

boyun eğdiğimiz ve adım adım içine sürüklendiği­miz zulmün ne kadar kötüleşebileceğini tahmin edemediği­miz için yenilmiştik.

Bir umuda bağlanmak isteyen komşularına bu­nun yalan olduğunu söyleme, kimseyi gerçekçi olmaya çağır­ma. Çünkü bunalan insanların, yalan bile olsa bir umuda sı­ğınma ihtiyaçları, gerçeği söyleyenlerden nefret etmesine yol açıyor. Aradan bir süre geçip haklı çıksan bile bir şey ifade etmiyor bu. Çünkü o zamana kadar başlangıçtaki koşulları unutmuş oluyorlar.