Franz Kafka

Gülünç denecek kadar acınacak insanlarız.

Ne yazık ki insan kendini sözcüklerin içine olduğu gibi koyamıyor; koyabilse ne iyi olurdu, karşı gelindi mi, sözcük savunurdu kendini ya da yok olurdu...

Gücüm yetmez ki; paltom ağır gelirken, nasıl taşırım koskoca dünyayı sırtımda?

lkin sakin bir şekilde, rahatsız edilmeden ayağa kalkmak, giyinmek ve öncelikle de kahvaltı etmek istedi, gerisini ise ancak sonra düşünecekti;

Böylece gövdesini uzunlamasına eşit oranda olacak ş

Böylece gövdesini uzunlamasına eşit oranda olacak şekil

e koymuş olduğu resim asılıydı.

bir kaza değildi bu, tersine, bir ölüm savaşıydı,

otuz sekiz yılın ciğerimde biriktirdiği toz toprakla ne denli seninim bilsen!

oysa ben bütün vaktimi, bütün vaktimden daha çoğunu, yeryüzünün bütün vakitlerini sana ayırmak istiyorum, seni düşünmek, seni yaşamak için.