İsmail Fatih Ceylan

ş bir şekilde, biraz önce zarftan çıkarttığı kâğıda bakıyordu. Sonra zarfı

adam. Ancak görünüşüne

Ne at biniyor ne de avlanıyor, günlerini ağzında piposu ile eski köyün etrafında gezinerek veya ev sahibinin eşliğinde, ev sahibesinin yokluğunda kırlarda araba kullanarak geçiriyordu. “Sakin ve cömert bir centilmen,” demişti uşak Ames. “Ama Allah korusun, onun yoluna çıkmak istemezdim.”