Күләш Ахметова

Ал мен үшін әрбір күн — қас-қағым сәт,

Еркіндікке енбеймін енді қайтып.

Бар бейнеті ақынның жүр ме өтеліп,

Гүлдей нәзік көңілімді кім ескерген.

Бір жеңіліс, бір жеңіс, бір қателік...

Қажыдым бұл қарусыз күрестерден.

Қалдырарсың атымды ел есінде,

Рақмет сол үшін, өлең саған!

Мен жүрейін жанында жат біреудің,

Өлең оқып берейін сүймесем де.

Ішімнен: «ондай ешкім жоқ» десем де,

Басқа жанды бақытты етпесем бе?!