Көшпенділер. II кітап
Vurderinger
- b3051099127har delt en vurderingfor 7 år siden
👍Værd at læseЕр азбай, ел азса айдын көлдің суалғаны
Ел азбай, ер азса зор бəйтеректің құлағаны. - Akyl Yerbolatova-Chabdarovahar delt en vurderingfor 3 år siden
🔮Overraskende💧TåreperserҚазақтың басынан қандай сорақы күндер өтпеген. Жау шапты десе қолына алдаспандарын ала, кең даланың төсінде жаумен қасық қаны қалғанша, жан аямай шайқасқан қазақтың батырлары аз боп па. Күйіз үйдің шаңырағын ұстап, түндігін ашып жауып тұрған бақан секілді, қазақтың кең даласының алтын шаңырағын бар күшімен жаудан қорғап, ханның оң қолы, халқының тірегі болған, есімдері кейінгі ұрпаққа беймәлім болып кеткен батырларымыз қаншама. Қазақ халқының әр замандағы қиян кесті ауыр тағдарын Ілияс ағамыз керемет жеткізген.
Қазақтың әйелдері жоңғарлардың қолына түсіп, аяқ қолы байлаулы күйде "Елім ай" әнін зарлы әуенге салып айтып келе жатқаны көз алдымнан кетер емес. Оқыған адамның жүрегін қанжылатар кезеңдерді қазақ бабам қалай басынан өткеріп, соған шыдап бақты екен?
Ал сол кездерде жойылып кетуіне сәл-ақ қалған халық қазіргі таңда 19 млн халқымен тәуелсіз мемлекет болып отырғаны тек Бір Алланың бізге көрсеткен рахымының арқансында😊 Аллаға мың да бір шүкір!!
Бұл шығарманың мен байқаған жалғыз және үлкен кемшілігі - әйел образы дұрыс жеткізілмеген . Қазақ әйелі әр кез арын, абыройын, әуретін жоғары қойып бағалаған. Осы тұста Ілияс ағамыз асыра сілтеп жіберген секілді. - b3235251285har delt en vurderingfor 2 år siden
Керемет кітап! Ұлы халықтың, ұлы тарихын көз алдыма елестетіп алдым. Үлкен Рақмет.
Citater
- Айжан Абдумуталиповаhar citeretfor 2 år siden
— Уа, халайық, — деді дауыстап. — Шаңырағың құлап жерге түсті, хан Абылай дүние салды! - Айбол Арманhar citeretfor 5 år siden
Оң жағындағы төсектен жас сұлудың өксігін баса алмай, булыға жылағаны естілді... - Жансая Оразалиеваhar citeretsidste år
түс көрдім. Табытта жатыр екенмін. Басыма ілінген Үш жүздің жалауын үш тобыр жұрт жұлып әкеткелі тұр. Табытымның бір бүйірінде арыстан, екінші бүйірінде айдаһар отыр. Аяқ жағымда бір топ үрім-бұтағым. Уәлиден тараған бір ұрпағым маған құран оқып жатыр. Қасымымнан өрбіген бір тентегім қолына қанжарын ұстап мені қорғап түр. Ал мен өліп жатсам да, екі бүйірімде отырған арыстан мен айдаһарға кезек қарап, мыналардан қалай құтылам деп жанталасудамын. Осы түсімді жорып берші, Бұқар аға?
Бұқар тұнжырап біраз отырды. Үй іші де тына қалды. Әлден уақытта барып жырау:
— Түс жору — түлкі аулаумен тең, кейде ізіне дәл түсесің, кейде шет кетесің, сөйтсе де жорып көрейін...
— Сөйлеңіз, көмекей әулие...
— Қырыққа келмей табытта жатсаң — өмірің ұзақ болады екен. Басыңа жалау тігіліп, оған үш бірдей топ таласып жатса, үш жүзге хан болады екенсің. Бірақ хан атына ие болсаң да, халқыңа ие бола алмайды екенсің. Сен өлген күні үшеуі үш жаққа ыдырап кетеді екен. Табытта жатып, екі бүйіріңдегі арыстан мен айдаһардан қалай қашып құтылам деп қорықсаң, өле-өлгенше еліңнің екі бүйірінде тұрған екі мемлекетке жалтақтаумен өтеді екенсің... Ал аяқ жағында тұрған үрім-бұтағыңның ішінен бірі құран оқып, бірі қанжар қайраса, Уәлидің ұрпағынан шыққан бір тұқымың атын қағазда, ал Қасымнан туған бір балаң атағын майданда қалдырады екен.
