Vroeg in de morgen van donderdag 24 februari wordt schrijfster Oksana Zaboezjko wakker gebeld. In een hotelkamer in Polen, waar ze is om haar nieuwe boek te presenteren, krijgt ze te horen dat Russische raketten haar woonplaats Kiev hebben geraakt. Direct weet ze dat ze in onvrijwillige ballingschap verkeert, dat naar huis gaan geen optie is.
Vanaf dat moment volgen nog vele telefoontjes — vaak van familie, maar nog vaker van westerse journalisten. Ze vragen haar goedbedoeld maar naïef naar de Russisch-Oekraïense oorlog: Had deze voorkomen kunnen worden? Is Poetin de eenzame architect van deze gekte en hebben wij gefaald hem te herkennen als een nieuwe Hitler, een nieuwe Stalin? En wat betekent de oorlog voor de rest van de wereld?
In Mijn langste boektournee geeft Zaboezjko een hartstochtelijk antwoord op die vragen. Ze vertelt haar eigen familieverhaal en beschrijft hoe de oorlog — die al veel eerder begon, maar niet echt werd opgemerkt door het Westen — alle afzonderlijke Oekraïense levens verwoest. Door deze mengeling van persoonlijke verhalen en maatschappelijke beschouwing, biedt ze een onverwacht inzicht in de gebeurtenissen die de toekomst van Europa lijken te bepalen.
