bookmate game
Elisa Díaz Castelo

Proyecto Manhattan

Giv mig besked når bogen er tilgængelig
Denne bog er ikke tilgængelig i streaming pt. men du kan uploade din egen epub- eller fb2-fil og læse den sammen med dine andre bøger på Bookmate. Hvordan overfører jeg en bog?
  • Laura Baezahar citeretfor 3 år siden
    La bomba es una puerta abierta
    que nadie puede cerrar. Robert
    la dejó así, de par en par, al irse
    y se metió el desierto hasta la sala.
    El átomo se romperá
    como se rompen las varas secas
    debajo de las pezuñas de los caballos.
  • Juan Roldán Lozanohar citeretfor 9 måneder siden
    Mi abuela me enseñó cómo
    olvidar a Dios: se acostó
    bajo tierra
    y no se levantó nunca.
    De marzo a negro,
    del dicho al hecho.
    El olvido empieza y no termina.
    En este lugar todo es idéntico a sí mismo
    o casi.
  • Montserrat Macías Torreshar citeretfor 9 dage siden
    hasta los días felices
    cuando no duele sonreírle a los otros
    o tomar a los niños de la mano,
    tienen su marialuisa de agobio,
    su tuétano de desamparo,
    son apenas vivibles
    y no alcanzan,
    como el domingo que de niños nos daban,
    para nada
  • Montserrat Macías Torreshar citeretfor 9 dage siden
    Mi abuela me enseñó cómo
    olvidar a Dios: se acostó
    bajo tierra
    y no se levantó nunca
  • Montserrat Macías Torreshar citeretfor 9 dage siden
    La llamaba de cariño mi radical libre. Ella
    citaba a Kropotkin de memoria, en su boca
    germinaba la raíz griega del anarquismo
  • Itzel Casaña Floreshar citeretfor 11 dage siden
    Me buscó tanto
    que su cuerpo perdió filo. En su boca

    mi nombre se apagó como una vela sin aire.
    No sé si me arrepiento. Es verdad, a veces
  • Bety Ibarrahar citeretfor 17 dage siden
    Me lo dijo el ángel:
    hay que aprender a temerle
    a todo lo brillante.
  • Bety Ibarrahar citeretfor 17 dage siden
    Cuando es cuestión de vida o muerte quién
    en su sano juicio se detiene a preguntar si es correcto.
    La ética: pretexto de indecisos, gente
    que acampa en umbrales y caminos divergentes.
    Qué cansado. Las ecuaciones son correctas
    o incorrectas. La vida,
    nunca. A veces estar vivo es suficiente
    y sobra.
  • Bety Ibarrahar citeretfor 17 dage siden
    La verdad es que el día que explotó Trinity
    en Los Álamos yo lloré de emoción. No lloro. Nunca.
    No recuerdo cómo echar a andar ese mecanismo
    de relojería, los diminutos engranes de las lágrimas
    rebasan mi entendimiento.
  • Bety Ibarrahar citeretfor 17 dage siden
    Algo tienen de alquimia la fisión
    y el embarazo: un cuerpo que se rompe
    en dos, cambia de nombre, no vuelve
    a ser el mismo.
fb2epub
Træk og slip dine filer (ikke mere end 5 ad gangen)