Dante Alighieri

Średniowieczny włoski poeta, filozof, humanista, ceniony jakokodyfikator języka włoskiego. Utwory literackie pisał w dialekcietoskańskim, teoretyczne opracowanie na temat użycia w literaturzejęzyka narodowego zawiera dzieło pisane po łacinie De vulgarieloquentia (O języku ludowym).
Aktywnie zaangażowany w politykę (co znajduje odzwierciedlenie w jegogłównym dziele, Boskiej Komedii, w którym jego przeciwnicypolityczni zostają umieszczeni w piekle). Piastował urząd prioraFlorencji. W sporach politycznych epoki dotyczących sporów o zakreswładzy między papiestwem a cesarstwem związany z partią gwelfów oorientacji propapieskiej, z frakcją «białych» — po zwycięstwiefrakcji gwelfów “czarnych” dożywotnio skazany na banicję z rodzinnegomiasta pod groźbą stosu. Na wygnaniu zmienił zapatrywania polityczne,stając się gorliwym zwolennikiem monarchii, której apologię zawarł wosobnym dziele De monarchia (O monarchii).
Przedstawiciel ruchu poetyckiego Dolce stil nuovo (inni: Guinizzelli, Cavalcanti). W historii kultury prąd ten wyrastał ztradycji liryki prowansalskiej, lecz był bardziej intelektualny;charakterystyczne dla poetów “nowego stylu” było stosowanie symboli imetafor sublimujących i przekształcających znaczenie np.wykorzystywanych motywów miłosnych; do założeń członków ruchu należałowykorzystanie w twórczości literackiej języka narodowego. Ruch tenuważać można za jeden z wczesnych «przyczółków” renesansu.Dante zyskał już za życia wielką popularność we Włoszech, co napawałogo dumą. Jego najsłynniejsze dzieło początkowo nosiło tytułKomedia, zaś odzwierciedlający podziw epitet “Boska” został natrwałe dodany przez czytelników dzieła.

Ur. 1265 we Florencji
Zm. 1321 w Rawennie
Najważniejsze dzieła: Boska Komedia, Vita nuova, De monarchia

Piekło