“Hij wreef in het donker van de vroege ochtend over zijn armen. Hij kon de bultjes voelen die zijn huid maakte bij het gevoel dat hoort bij de koude van de ochtend. Marcus Rudolf Pyent was een man van eind veertig en was in de ogen van anderen in de bloei van zijn leven. Hij trok zijn deken tot zijn kin omhoog en draaide zich op zijn zij, om onder het gordijn van het raam naar buiten te kijken. Het was nog pikdonker en de vogels zongen al druk hun lied van hun breed concert”.
Marcus Rudolf Pyent woont alleen op een plantage in het district Para in Suriname. Hij waant zich een groot denker voor de ontwikkeling van Suriname. Echter blijft Marcus vaker in zijn bed, dan dat hij stappen onderneemt. Het verhaal neemt de lezer mee in de wereld van een man, die meer in zijn hoofd leeft dan in de werkelijke wereld.
De roman “Marcus Rudolf Pyent” is volgens de auteur een afspiegeling van de Surinaamse staat en samenleving, veel zeggen weinig doen. Het gezegde “De beste stuurlui staan aan wal” is helemaal op de hoofdpersoon van toepassing.
Laat je meeslepen in dit verhaal over Suriname, het districtsleven, dromen die niet waargemaakt worden en een man die zijn leven aan zich voorbij laat glijden, terwijl er om hem heen veel prachtige kansen voorbijkomen.
