SøgBibliotek
Mere ▼
BoghylderIndløs rabatkode
bookmate game
7 dage gratis
da
pl
Bøger
Hent appen:
iOS
·
Android
Seweryn Goszczyński

Zamek kaniowski

Læs
Vurdering
Føj til hylde
Har allerede læst
Rapportér en fejl i denne bog
Seweryn Goszczyński
Poeta romantyczny, należący do tzw. szkoły ukraińskiej. Brał udział wpowstaniu listopadowym. Był zagorzałym patriotą i działaczemspołecznym, a szansy na odrodzenie Polski upatrywał w pozyskaniu dlasprawy niższych warstw społecznych. Był zafascynowany kulturą i trybemżycia górali tatrzańskich i jako pierwszy wprowadził motywytatrzańskie do polskiej literatury.W 1935 zainicjował konflikt z Aleksandrem Fredrą, którego twórczościzarzucał brak charakteru narodowego. Do krytyki dołączyli inniliteraci i Fredro na kilkanaście lat przestał pisać.Goszczyński współpracował z różnymi organizacjami konspiracyjnymi.Zagrożony aresztowaniem, w 1838 r. wyjechał do Paryża, gdziezaangażował się w Koło Sprawy Bożej A. Towiańskiego. Pod jego wpływemporzucił dotychczasową działalność i w latach 1842–1872 żył w biedziewe Francji.
Przyjaciele zorganizowali jego powrót do Lwowa i tam spędził ostatnielata życia. Kazimierz Przerwa-Tetmajer opisuje wspólną wycieczkę wTatry, podczas której Goszczyński uratował dziewięcioletniego wówczasTetmajera przed upadkiem w przepaść.
Ur. 4 listopada 1801 w Ilińcach koło Humania
Zm. 25 lutego 1876 we Lwowie
Najważniejsze dzieła: Zamek kaniowski, Król zamczyska, Noc belwederska (wspomnienia), Przy sadzeniu róż. Do M.S.
84 trykte sider
Oprindeligt udgivet
2016
Udgivelsesår
2016
Forlag
Booklassic

Lignende bøgerAlle

Andre versioner af bogen

Har du allerede læst den? Hvad synes du om den?
👍👎

Citater

  • KurohNekohar citeretfor 4 år siden
    Jak gdyby oko zagniewane boże
    Całkiem w płynący ogień się stopiło,
    Z taką wściekłością, z tak rosnącą siłą
    Wrzało nad zamkiem płomieniste morze.
    Pożar, w podziemne zakradłszy się lochy,
    Buchał jak z paszczy kłębami brudnemi;
    W skrytych podkopach zapalone prochy,
    Jak grom więziony, darły wnętrza ziemi.
    Leżały wieże, czarne ziejąc dymy,
    Jak obalone piekielne olbrzymy;
    Jak przeklętego Lucyfera skronie
    Pałały dachy w ognistej koronie.
    A echo piekieł, umarłych jęczenia,
    A głazy siłą ciskane płomienia —
    Tańcem i pieśnią tej uczty zniszczenia.
      • Synes godt om
      • Kommentar
      • Rapportér dette
    • KurohNekohar citeretfor 4 år siden
      W tej białych rękach drut jasny i gładki
      Wydaje w mgnieniu różnowzore siatki,
      Niby od wiatrów i z wiatrów tworzone,
      Tak są przejrzyste i lekkie jak one.
      A tutaj okrąg głośniejszej roboty:
      Tutaj burzliwe furczą kołowroty,
      Tutaj wrzeciono ze lnami miękkiemi
      Brzmieje nieznacznie i gwiżdże po ziemi.
      A pienie w prostej, melodyjnej nucie,
      Lube jak pierwsze miłości uczucie,
      Ciche jak łono, co nie zna kochania,
      Tęskne jak pamięć rodzinnej zagrody,
      Pełne z tym miejscem, z tą godziną zgody,
      Sferą harmonii urok ich osłania.
        • Synes godt om
        • Kommentar
        • Rapportér dette
      • KurohNekohar citeretfor 4 år siden
        Teraz, kto tylko mołojca ma duszę,
        Kto się chce ogrzać przy zamku pożarze,
        Kto chce opłukać pikę w polskiej jusze,
        Kto chce zaśpiewać przy pańskim pucharze —
        Idźcie do zamku! Ja drogę pokażę!”.
          • Synes godt om
          • Kommentar
          • Rapportér dette
        Giv et bibliotek i stedet for blot én bog.Giv et Bookmate-abonnement →
        fb2epub
        Træk og slip dine filer (ikke mere end 5 ad gangen)