Net zoals iedereen de idioot van iemand anders is, vind je ook conservatieven in maten en gewichten. Hervormingsaverse communisten, moslims die strak in de leer zijn, laïcistische nationalisten, boze populisten of voldane burgermannetjes, allemaal passen ze in de conservatieve mal. Nu en dan gebeurt het zelfs dat iemand zichzelf als conservatief bestempelt, de laatste jaren zelfs meer dan vroeger. Het is maar de vraag of dat zelfverklaarde conservatisme ook als voortzetting kan gelden van het historische conservatisme. Voor een levensbeschouwing die grote waarde hecht aan continuïteit is die vraag niet zonder belang, om niet te zeggen dat ze cruciaal is voor de eigen geloofwaardigheid.
Frank Judo werpt een kritische blik op het actuele conservatisme en onderneemt een wandeltocht langs de misvattingen die vaak aan de basis liggen van de karikaturen van het conservatieve denken — of die nu afkomstig zijn van voorstanders of van tegenstanders van conservatisme.
